اثر غلظت های تحت کشنده کادمیوم بر برخی تغییرات بافتی در آبشش بچه تاس ماهی استرلیاد پرورشی(acipenser ruthenus)

اثر غلظت های تحت کشنده کادمیوم محلول در آب بر ساختار بافت آبشش بچه ماهی استرلیاد مورد مطالعه قرار گرفت. در این تحقیق از60 قطعه بچه ماهی با میانگین (±sed) وزنی 95/0±69/41 گرم و میانگین (±sed) طولی 14/0±98/23 سانتی متر در 4 گروه با 3 تکرار استفاده شد. ماهیان در گروه های صفر (شاهد)، 16، 32 و 64 میکروگرم در لیتر کادمیوم به مدت 21 روز تحت شرایط آزمایشگاهی نیمه ثابت (semi-statistic) قرار گرفتند. در پایان دوره، بافت آبشش پس از تثبیت در محلول بوئن و تهیه اسلایدهای بافتی، به روش مرسوم بافت شناسی و به دو روش کیفی و کمی مورد بررسی قرار گرفت. از نظر کیفی تغییرات هیپرپلازی، هیپرتروفی، ادم سلول های اپیتلیال رشته های آبششی، نکروز رشته ها و تیغه های ثانویه آبششی، حلقه شدن تیغه های ثانویه آبششی، هم جوشی رشته ها و تیغه های ثانویه آبششی به درجات مختلف در ماهیان مشاهده شد. مقایسه کمی بر مبنای ارزش نمره برای بافت آبشش نشان داد که با افزایش غلظت کادمیوم در آب تغییرات آسیب شناسی به طرز چشمگیری افزایش می یابد. با این وجود تفاوت معنی داری بین دو گروه شاهد و تیمار شده با غلظت g/lµ16 کادمیوم مشاهده نشد. نتایج کلی بیانگر بروز آسیب های بافتی در آبشش استرلیاد در مواجه با غلظت های تحت کشنده کادمیوم در شرایط آزمایشگاهی بود. نتایج این تحقیق می تواند در ارزیابی اثرات هیستوپاتولوژیک محتمل حضور آلاینده های زیست محیطی از جمله فلزات سنگین در محیط-زیست طبیعی یا شرایط پرورشی تاس ماهیان مورد استفاده قرار گیرد.